حقیقت پشت «ذهن زیبا»؛ زندگی دکتر حسین بهاروند، پیشگام سلول‌های بنیادی
«ذهن زیبا» که پیش‌تر با نام «مسیر اصلی» شناخته می‌شد، سریالی جدید به کارگردانی محمدرضا خردمندان و تهیه‌کنندگی اکبر تحویلیان است که در ماه رمضان امسال از شبکه یک سیما پخش خواهد شد. این سریال برخلاف بسیاری از سریال‌های مناسبتی، داستانی واقعی و الهام‌بخش دارد و به زندگی دکتر حسین بهاروند، محقق برجسته ایرانی در زمینه سلول‌های بنیادی می‌پردازد.
به گزارش تجارت ایده‌آل ؛ اما دکتر حسین بهاروند واقعی کیست؟ چه افتخاراتی کسب کرده و چرا داستان زندگی او آن‌قدر مهم است که دستمایه ساخت یک سریال تلویزیونی شده است؟
پروفسور حسین بهاروند؛ دانشمندی در مسیر علم و افتخار
حسین بهاروند متولد ۶ اسفند ۱۳۵۰ در اصفهان است و از چهره‌های برجسته علمی ایران و جهان در حوزه زیست‌شناسی محسوب می‌شود. او دکترای زیست‌شناسی تکوینی خود را در سال ۱۳۸۳ از دانشگاه خوارزمی دریافت کرد و از سال ۱۳۷۴ در پژوهشگاه رویان فعالیت دارد.
وی از پیشگامان علم سلول‌های بنیادی در ایران است و در سال ۱۳۸۷ همراه با تیم تحقیقاتی‌اش موفق به تولید سلول‌های بنیادی پرتوان القائی انسانی و موشی شد؛ دستاوردی که ایران را در صف اول تحقیقات جهانی در این حوزه قرار داد.
افتخارات بین‌المللی دکتر بهاروند
دکتر بهاروند با تلاش‌های علمی ارزشمند خود، افتخارات متعددی در سطح جهانی کسب کرده است:
- برنده جایزه مصطفی (ص) ویژه دانشمندان مقیم کشورهای اسلامی در سال ۲۰۱۹
- دریافت جایزه TWAS (آکادمی جهانی علوم)
- برنده جایزه یونسکو در سال ۲۰۱۴
- جایزه فرهنگستان علوم جهان در سال ۲۰۱۹
- قرارگیری در لیست دو درصد برتر پژوهشگران پراستناد جهان
«ذهن زیبا»؛ سریالی اقتباسی از زندگی یک دانشمند ایرانی
در سریال «ذهن زیبا»، بازیگر شناخته‌شده امیرعلی دانایی در نقش دکتر حسین بهاروند ظاهر شده است. دیگر بازیگران این سریال عبارتند از:
- ساناز سعیدی
- محمد نادری
- زهرا داوودنژاد
این سریال با هدف معرفی یکی از بزرگ‌ترین دانشمندان معاصر ایران ساخته شده و قرار است الهام‌بخش جوانان علاقه‌مند به علم و دانش باشد.
حرف آخر
داستان حسین بهاروند تنها روایت یک دانشمند نیست، بلکه داستان تلاش، امید و پیشرفت در مسیری پر از چالش‌های علمی است. سریال «ذهن زیبا» فرصتی است تا مخاطبان ایرانی با یکی از افتخارات علمی کشور بیشتر آشنا شوند و از مسیری که او طی کرده، الهام بگیرند.
