برخی افزودنی‌های غذایی خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ را افزایش میدهد
بر اساس مطالعه‌ای که روز سه‌شنبه در مجله PLOS Medicine منتشر شد، مصرف ترکیبی از برخی افزودنی‌های رایج غذایی ممکن است با افزایش خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ مرتبط باشد.
به گزارش تجارت ایده‌آل، بر اساس مطالعه‌ای که روز سه‌شنبه در مجله PLOS Medicine منتشر شد، مصرف ترکیبی از برخی افزودنی‌های رایج غذایی ممکن است با افزایش خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ مرتبط باشد.
در سال‌های اخیر، شواهد فزاینده‌ای برخی افزودنی‌های غذایی را با مشکلاتی مانند سرطان، دیابت، بیماری‌های قلبی و تغییرات در میکروبیوم روده مرتبط دانسته‌اند. با این حال، بیشتر این تحقیقات بر اثرات افزودنی‌های منفرد تمرکز داشته‌اند.
دکتر ماتیلد توویه، مدیر تیم اپیدمیولوژی تغذیه در دانشگاه سوربن پاریس نورد و موسسه ملی بهداشت و تحقیقات پزشکی فرانسه (INSERM)، که یکی از نویسندگان این مطالعه است، می‌گوید: «در دنیای واقعی، ما ترکیبی از مواد افزودنی را مصرف می‌کنیم، نه فقط یک ماده خاص.»
تیم او داده‌های نزدیک به ۸ سال از بیش از ۱۰۸ هزار بزرگسال فرانسوی را بررسی کردند.
این داده‌ها از مطالعه بلندمدت NutriNet-Santé جمع‌آوری شده‌اند، مطالعه‌ای که به بررسی ارتباط میان تغذیه و سلامت می‌پردازد.
محققان با تحلیل رژیم غذایی گزارش‌شده شرکت‌کنندگان، پنج گروه ترکیبی از افزودنی‌ها را شناسایی کردند که معمولاً با هم مصرف می‌شوند. این ترکیبات شباهت زیادی به فهرستی دارند که ممکن است روی بسته‌بندی یک غذای فوق‌فرآوری‌شده مشاهده کنید.
مخلوط‌های شناسایی‌شده شامل موارد زیر بودند:
-
مخلوط ۱: کربنات سدیم، دی‌فسفات‌ها، گلیسرول، کربنات آمونیوم، کربنات پتاسیم، سوربیتول
-
مخلوط ۲: نشاسته اصلاح‌شده، پکتین، صمغ گوار، کاراگینان، پلی‌فسفات‌ها، سوربات پتاسیم، کورکومین، صمغ زانتان
-
مخلوط ۳: کربنات‌های منیزیم، ریبوفلاوین، آلفا-توکوفرول، کربنات‌های آمونیوم
-
مخلوط ۴: کربنات‌های آمونیوم، کربنات سدیم، دی‌فسفات‌ها، آلفا-توکوفرول، DATEM، کربنات منیزیم، لسیتین
-
مخلوط ۵: اسید سیتریک، سیترات سدیم، اسید فسفریک، کارامل آمونیاک سولفیت، آسه‌سولفام K، آسپارتام، سوکرالوز، صمغ عربی، اسید مالیک، موم کارنوبا، عصاره پاپریکا، کپسانتین، کپسوروبین، آنتوسیانین، صمغ گوار، پکتین
دکتر منگسی دو، پژوهشگر دانشکده بهداشت عمومی دانشگاه هاروارد، درباره این مطالعه گفت: «اگرچه ممکن است تمام این افزودنی‌ها به‌طور هم‌زمان در یک محصول غذایی یافت نشوند، اما مصرف آن‌ها از طریق خوراکی‌های مختلف در طول روز، به‌ویژه با رژیم غذایی حاوی غذاهای فرآوری‌شده، کاملاً ممکن است.»
برای مثال، کاراگینان و سوربات پتاسیم که در مخلوط ۲ وجود دارند، اغلب در شیر تغلیظ‌شده شیرین استفاده می‌شوند. صمغ زانتان در سس مایونز و غذاهای آماده بدون گلوتن رایج است، و پکتین را می‌توان در پنیر خامه‌ای یافت. دو افزود: «این‌ها مواد رایجی هستند که اغلب در یخچال بسیاری از مردم پیدا می‌شوند و معمولاً در وعده‌های غذایی با هم ترکیب می‌شوند.»
نتایج مطالعه چه بودند؟
از بین پنج ترکیب شناسایی‌شده، مخلوط ۲ و مخلوط ۵ با افزایش خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ مرتبط بودند. افرادی که بیشتر این ترکیبات را مصرف کرده بودند، حتی در صورتی که رژیم کلی‌شان سالم تلقی می‌شد، بیشتر در معرض خطر این بیماری بودند.
-
مخلوط ۲ شامل امولسیفایرها و غلیظ‌کننده‌هایی مانند کاراگینان (رایج در شیرهای گیاهی و گوشت‌های فرآوری‌شده) و نشاسته‌های اصلاح‌شده (رایج در سس‌ها، سوپ‌ها و محصولات پخته‌شده بسته‌بندی‌شده) بود.
-
مخلوط ۵ حاوی موادی بود که معمولاً در نوشیدنی‌های شیرین و شیرین‌شده مصنوعی یافت می‌شوند، مانند شیرین‌کننده‌های مصنوعی، رنگ‌های طبیعی و اسیدی‌کننده‌ها.
با این حال، باید به محدودیت‌های این مطالعه توجه کرد
این تحقیق از نوع مطالعات مشاهده‌ای بود؛ به این معنا که نمی‌توان از آن نتیجه‌گیری علت و معلولی قطعی گرفت. همچنین، این نوع مطالعات معمولاً به رژیم‌های غذایی خوداظهاری متکی هستند که می‌تواند با خطا همراه باشد.
دکتر تام ریفای، متخصص داخلی و سبک زندگی از کلینیک کلیولند، توضیح داد: «افزودنی‌ها ممکن است تنها نشانگرهایی از سبک زندگی و الگوهای غذایی ناسالم‌تر باشند، نه اینکه خود به‌تنهایی عامل دیابت نوع ۲ باشند.» به گفته او، افزودنی‌ها معمولاً در غذاهایی با تراکم بالای کالری دیده می‌شوند و همین موضوع ممکن است در افزایش خطر نقش داشته باشد.
در مجموع، نویسندگان این مقاله تاکید دارند که برای تایید این یافته‌ها و روشن‌تر شدن نقش افزودنی‌های غذایی در ابتلا به دیابت، مطالعات دقیق‌تر و مداخله‌ای بیشتری مورد نیاز است.