چرا نباید به مذاکرات ایران و آمریکا خوش‌بین بود؟

یک تحلیلگر روابط بین الملل گفت: کسانی که نسبت به مذاکرات خوش‌بین هستند چند فاکتور مهم را نسبت به رابطه ایران و آمریکا را نادیده می‌گیرند.

به گزارش تجارت ایده‌آل، دکتر محسن جلیلوند تحلیلگر روابط بین‌الملل در واکنش به مذاکرات اخیر ایران و آمریکا در مسقط عمان گفت: واقعیت این است که برخلاف گمانه‌زنی‌های رسانه‌ای که در این زمینه وجود دارد من زیاد نسبت به آینده مذاکرات خوش‌بین نیستم. کسانی که نسبت به مذاکرات خوش‌بین هستند چند فاکتور مهم را نسبت به رابطه ایران و آمریکا را نادیده می‌گیرند. پس از مذاکرات روز شنبه نیز بیشتر به دنبال این بودند که آیا مذاکرات به صورت مستقیم برگزار شده و یا غیرمستقیم و چرا عراقچی با ویتکاف پس از پایان مذاکرات روبه‌رو شده است. این افراد نمی‌توانند نگاه راهبردی به موضوع داشته باشند و بیشتر به دنبال این هستند که قیمت دلار و طلا پایین آمده تا به شایعات دامن بزنند.

وی در گفت وگو با روزنامه آرمان ملی گفت: هدف اصلی آمریکا از تهدید و یا مذاکره این است که میزان غنی‌سازی اورانیوم ایران به سطحی برسانند که ایران حتی اگر بخواهد، نتواند به سوی ساخت سلاح حرکت کند. چرا قبل از اینکه ویتکاف با عراقچی در عمان با هم دیدار کنند ترامپ نتانیاهو را از مجارستان خواست و مسائلی را با وی در میان گذاشت؟ دلیل همه این مسائل این است که موجودیت اسرائیل حفظ شود. این در حالی است که وضعیت جبهه مقاومت و برنامه موشکی ایران به شکلی است که موجودیت اسرائیل را تهدید می‌کند. به همین دلیل اگر قرار است مذاکرات به نتیجه مثبتی دست پیدا کند در مرحله نخست طرف مقابل می‌خواهد ایران در وضعیتی قرار بگیرد که نتواند موجودیت اسرائیل به خطر بیندازد. در گام‌های بعدی نیز ایران باید در وضعیتی قرار بگیرد که نتواند امنیت اسرائیل را تهدید کند. به همین دلیل برنامه هسته‌ای ایران در اولویت کشورهای غربی قرار دارد و آنچه برای کشورهای غربی مهم است این است که ایران نتواند به صورت هسته‌ای موجودیت اسرائیل را تهدید کند. تا زمانی که آمریکا و کشورهای غربی به یک ضمانت عملی دست پیدا نکنند که برنامه هسته‌ای ایران فی‌نفسه موجودیت اسرائیل را تهدید خواهد کرد و فشارها و تحریم‌ها بر سر جای خود باقی خواهد ماند.

وی افزود: اگر ایران قصد دارد ذخایر خود را به ۲۰۰ کیلوگرم اورانیوم که قبل از برجام بود تقلیل بدهد و میزان غنی‌سازی را نیز در حد سه و نیم درصد نگه دارد، سوال این است که این همه هزینه که برای افزایش غنی‌سازی به۶۰ درصد داده چه خواهد شد و چرا در طول این مدت چنین استراتژی را در پیش گرفته بوده است؟ اگر ایران به این وضعیت بازنگردد به صورت طبیعی مذاکرات به نتیجه نخواهد رسید و احتمال افزایش تنش‌ها افزایش پیدا خواهد کرد. به همین دلیل من زیاد به آینده مذاکرات خوش‌بین نیستم. نکته دیگر اینکه هنوز مشخص نیست آیا ایران حاضر است چنین امتیازی در مذاکرات بدهد که میزان غنی‌سازی خود را به قبل از برجام کاهش بدهد. این در حالی است که اگر ایران چنین امتیازی بدهد به معنای این است که ایران در سیاست‌های خود بازنگری کرده و راه دیگری در پیش گرفته است.

جلیلوند در واکنش به برخی ادعاها درباره سرمایه گذاری احتمالی آمریکا در ایران گفت: اگر قرار است آمریکا در ایران سرمایه‌گذاری کند نیازمند وجود سفارت و جایی برای تصمیم‌گیری در این زمینه است. نمی‌توان شرایطی را متصور شد که ایران و آمریکا بدون اینکه با هم رابطه سیاسی داشته باشند ارتباط اقتصادی برقرار کنند. اگر قرار است آمریکا در ایران سرمایه‌گذاری کند نیاز به سازوکار و ضمانت دارد و بدون آن چنین امری محقق نخواهد شد. به هر حال نباید شرایط به شکلی شود که پس از باز شدن سفارت آمریکا و یا هر سازوکاری که ممکن است ایجاد شود عده‌ای به سفارت حمله کنند و یا نیروی شرکت‌های آمریکایی را به اتهام جاسوسی بازداشت کنند. به همین دلیل اگر همین امروز نیز روابط ایران آمریکا برقرار شود پنج یا شش سال طول می‌کشد که آمریکا بتواند در ایران سرمایه‌گذاری اقتصادی کند.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا