حکایت فیلم‌های ارگانی کم‌مخاطب!
فیلم سینمایی پیشمرگ در طی ۱۰۰ روز اکران خود تنها ۲۴۰ سانس در سینماهای بهمن سبز داشته است که این موضوع نشان‌دهنده مخاطب کم این فیلم می‌باشد.
به گزارش تجارت ایده‌آل، سینمای ایران در سال‌های اخیر، ناکامی خود را پشت فروش گیشه کمدی‌ها پنهان کرده است. اما بر دست‌اندرکاران سینما پوشیده نیست که چرخه تولید و اکران فیلم در سینمای ایران ناقص بوده و اکثر سازندگان، سود را در تولید می‌دانند و به توزیع نمی‌اندیشند.
هادی اسماعیلی، مدیرعامل موسسه فرهنگی‌تبلیغاتی بهمن سبز متعلق به حوزه هنری که یک‌چهارم سینماهای کشور را در اختیار دارد (۲۰۴ سالن از ۸۰۹ سالن)، می‌گوید: متاسفانه شاهد جریان‌های رسانه‌ای هستیم که در شکل‌گیری وضعیت امروز سینما، انگشت اتهام را به سمت سینماداران برده‌اند و مشکل نفروختن برخی از فیلم‌های اکران‌شده را در یک صورت‌بندی سطحی و تک‌خطی به شیوه سانس‌دهی فیلم مرتبط دانستند.
او با طرح این پرسش که آیا فیلمسازان ما در زمان تولید به ایده‌های توزیعی فیلمشان فکر می‌کنند یا اینکه باید فیلمی بسازند که تمام عناصر بصری و روایی مناسب اکران در پرده بزرگ سینما را رعایت کند، ادامه می‌دهد: من در این سال‌ها کمتر فیلمی با چنین ویژگی‌هایی دیدم؛ شما را نمی‌دانم. اسماعیلی همچنین جداولی از آنالیز اکران و سانس‌دهی ۸ فیلم اخیر را منتشر کرده است که گزیده‌ای از آن را در جدول زیر مشاهده می‌کنیم.
بر اساس این واکاوی، تعداد سانس‌هایی که به مخاطبان ۱۰ نفر و کمتر اختصاص داده شده، خود گویای همه‌چیز است. به عنوان نمونه، فیلم سینمایی پیشمرگ که برنده سیمرغ بلورین بهترین فیلم از نگاه تماشاگران شده در تقریباً ۱۰۰ روز اکران خود، ۲۴۰ سانس فقط در سینماهای بهمن سبز داشته که یک مخاطب داشته است. یا فیلم سینمایی موسی کلیم‌الله که از ۸ اسفند ۱۴۰۳ روی پرده رفته است، تا روز جمعه ۱۶ خرداد ۱۴۰۴ در سینماهای بهمن سبز ۱۲۲ سانس فقط یک بلیت فروخته‌شده داشته است.
وضعیت دیگر فیلم‌ها هم تعریف چندانی ندارد: بهترین فیلم جشنواره یعنی «زیبا صدایم کن» ۴۷ سانس تک‌نفره طی دو ماه اکران داشته است؛ «صیاد» که از ۲۰ فروردین روی پرده رفته ۶۴ اکران با حضور فقط یک نفر را در سینماهای بهمن سبز تجربه کرده و «اسفند» دیگر فیلم دفاع‌مقدسی با دو ماه اکران در سالن‌های بهمن سبز، ۴۷ اکران را با فروش فقط یک بلیت تجربه کرده است.
چه باید کرد؟
تعیین قیمت شناور بلیت براساس قدرت خرید مردم (امکان‌پذیر کردن سینمارفتن برای اقشار مختلف جامعه با قیمت‌های متناسب)، اکران محدود و هدفمند فیلم‌های خارجی (جذب مخاطب با فیلم‌های جذاب بین‌المللی بدون آسیب به سینمای داخلی)، مشارکت جدی‌تر بخش خصوصی در تولید و پخش (حضور سرمایه‌گذاران غیردولتی برای افزایش کیفیت تولید و تلاش بیشتر برای تبلیغات و بازاریابی) و تنوع ژانرهای تولیدی باکیفیت (نه فقط کمدی)، برگزاری اکران‌های مردمی و رویدادهای تبلیغاتی، افزایش سالن‌های استاندارد و به‌روزرسانی زیرساخت‌ها (تجربه بهتر تماشای فیلم، دسترسی آسان‌تر به سالن‌ها در شهرهای کوچک) و اصلاح نظام ممیزی و تسهیل در مجوزدهی از جمله راهکارهای نجات گیشه سینمای ایران است.
منبع: روزنامه هفت صبح