جنگ استقلال و پرسپولیس برای خرید لژیونر ملی پوش علنی شد

به گزارش تجارت ایده‌آل، علی قلی زاده بازیکن تیم فوتبال لخ‌پوزنان لهستان درباره اینکه چه باشگاه‌هایی از ایران برای جذب او نامه نگاری کردند، اظهار کرد: باشگاه‌های بزرگ تراکتور و سپاهان برای جذب من نامه‌ای نزدند. تا جایی که می‌دانم باشگاه‌های استقلال و پرسپولیس اول و پایان فصل نامه زدند. با توجه به اینکه باشگاه لخ پوزنان در مرحله پلی آف لیگ قهرمانان اروپا حضور دارد، به هیچ کدام از بازیکنان فعلا اجازه خروج را نمی‌دهد.

قلی زاده درباره اینکه باشگاه لخ پوزنان در مرحله پلی آف لیگ قهرمانان اروپا باید با چه تیمی بازی کند،گفت: هنوز حریف ما در این مرحله مشخص نشده است.

او درباره اینکه به صورت قطعی از باشگاه لخ پوزنان جدا نمی‌شود، گفت: واقعیتش این است، که من یک سال دیگر قرارداد دارم. طبیعی است که هر بازیکنی به دنبال بهترین دستاورد است و خیلی دوست دارم در لیگ معتبرتر بازی کنم و همه تلاش خود را می‌کنم. اما شما فکر نکنید لیگ ایران کمتر از لیگ‌های سایر کشورها است. همه تیم‌های ایرانی برای من ارزشمند هستند و خودم هم دوست دارم که در ایران بازی کنم، اما از آن طرف هر کسی دوست دارد به بالاترین درجه فوتبالی خود برسد و بیشترین پیشرفت را داشته باشد. حالا نمی‌دانم چه اتفاقی می‌افتد.

قلی زاده درباره اینکه وقتی پیشنهادی از پرسپولیس دارد در تیم لخ پوزنان بهتر بازی می‌کند، گفت: من مصدومیتی داشتم که ۸ ماه طول کشید و ۳ ماه بازی نکردم و بعد از جام ملت‌های آسیا مصدوم شدم و پیش فصل لیگ لهستان را نتوانستم با تیم لخ پوزنان کامل تمرین کنم. شرایط سخت بود و در حدی نبودم که کامل بازی کنم. شانس ما این طور بود که وقتی پرسپولیس پیشنهاد می‌داد من پشت سر آن گل می‌زدم و پاس گل می‌دادم. من با درویش هم صحبت می‌کردم، می‌گفتم نمی‌توانم تمام توانم را برای لخ پوزنان نگذارم تا به پرسپولیس بروم. با وجود اینکه شرایط بدی داشتم، اما با جان و دلم برای تیم خود بازی می‌کردم به خاطر اینکه من قرارداد داشتم و باید خوب بازی می‌کردم و نمی‌توانستم جوری بازی کنم که هواداران تیم از من ناراضی باشند و نمی‌توانستم واقعا کم کاری کنم. من همیشه این طور هستم که وقتی در کوچه هم بازی می‌کنم با تمام توانم بازی می‌کنم.

او درباره اینکه هواداران لخ پوزنان چه صدایش می‌کنند، گفت: بعد از چند بازی آخر که گل‌های یک جوری می‌زدم، هواداران لخ پوزنان من را “علی گل” صدا می‌زدند. یکی از حسرت هایم این بود که ضربه فنی‌ام در جام جهانی به گل تبدیل نشد.

منبع: همشهری