جشن آذرگان؛ میراثی برآمده از دل ایران باستان!
ایرانیان در هریک از ماه‌های سال، حداقل یک جشن باستانی را جشن می‌گرفته و می‌گیرند. جشن آذرگان یکی از مهم‌ترین جشن‌های باستانی ایران است که از مناسک ویژه‌ای نیز برخوردار است.
به گزارش تجارت ایده‌آل، جشن‌ها در فرهنگ ایرانیان باستان نقش بسیار مهمی داشته‌اند. در واقع در ایران باستان، جشن را به‌مثابه نوعی از پرستش و عبادت گرامی می‌داشته‌اند. با اندکی مداقه در آیین مردم ایران، به‌وضوح به اهمیت شادی در این فرهنگ پی خواهیم برد. ایرانیان باستان، مردمانی شادخوار بودند که شادی را بر همه‌چیزی مقدم می‌شمردند. جشن آذرگان نیز، گذشته از اهمیتی که از منظر عبادی داشت، زمانی بود برای پاسداشت شادی و شادخواری.
شادی در فرهنگ مردم ایران
مطابق با آموزه‌های دین زرتشتی، روان هر فرد پس‌از مرگ او، به‌مدت سه روز بالای سر جنازه‌اش حاضر خواهد بود و در نهایت از پلی به نام پل چینوت یا چینود گذر خواهد کرد. روان فرد نیکوکار به یاری سروش و رشن و اشتاد، که هر سه از ایزدان دین بهی هستند، از پل می‌گذرد. در مقابل، روان فرد بدکار، از روی پل سقوط کرده و در دوزخ خواهد افتاد.
با همه این‌ها، گناهی وجود دارد که مطابق با آن، حتی یک انسان نیکوکار نیز ممکن است از روی پل به قعر جهنم بیفتند؛ این گناه چیزی نیست به‌جز گریه و زاری بسیار. مطابق با آموزه‌های زرتشت، چنانچه بازماندگان فردی بر مزار او گریه بسیار کنند، قطره‌های اشک آن‌ها باعث می‌شود تا سیلاب، پل چینود را منهدم کرده و روان مرده از روی پل به جهنم بیفتند. به همین دلیل است که ایرانیان در جشن فروردینگان، که در واقع جشنی است برای نیایش ارواح درگذشتگان، از گریه پرهیز کرده و در عوض به جشن و پایکوبی می‌پردازند.
همه این‌ها نشان از آن دارد که شادی در ایران باستان نه‌تنها یک نیاز انسانی، که ضرورتی دینی بوده است. به همین دلیل است که مردم ایران باستان، برای ستایش خداوند نیز از رقص و شادی بهره می‌بردند. یکی از مهم‌ترین این جشن‌ها، جشنی است به نام آذرگان که برای قدردانی از ایزد «آذر» ترتیب داده شده است.
جشن آذرگان
آذرگان جشنی است که مطابق با آن، مردم به عبادت ایزد آتش یا همان آذر می‌پردازند. اشتباه رایجی که در مورد ایرانیان باستان وجود دارد، این است که عده‌ای آنان را مردمانی «آتش‌پرست» تلقی می‌کنند. این در حالی است که آتش برای مردم ایران نمادی از خدا بوده است؛ چنان‌که به‌عنوان مثال، برای مسلمانان کعبه این نقش را دارد.
به‌هرحال، نهمین روز از نهمین ماه تقویم شمسی، برای ایرانیان یادآور جشن آذرگان است. در طی مراسم آذرگان، مردم ایران با برپایی آتش، و همچنبن رفتن به آتشکده‌ها، به عبادت ایزد آذر می‌پرداختند. در دین زرتشتی، پنج نوع آتش مینوی وجود دارد که مردم ایران آنان را عزیز می‌داشته‌اند. در این روز، مردم خانه‌هایشان را مرتب کرده و سپس آتش برپا می‌کردند. در ادامه نیز زمانی را به خواندن اوستا اختصاص می‌دادند. در مرحله بعد، سفره‌ای حاوی نان، میوه‌های خشک، انار، سیب، شیرینی و شربت و شعله‌ای آتش تدارک می‌دیدند. در نهایت نیز شعله‌ای از آتش را به‌عنوان تبرک و برای گذراندن زمستان با خود به خانه می‌بردند.