بیچاره استقلال!
«بحرانی»؛ این بدون تردید تنها واژه‌ای است که می‌توان درخصوص اوضاع و احوال این روز‌های استقلال به‌کار برد. آبی‌های تهران در منطقه خطر هستند، اما گویا این مسئله برای هیچ کس مهم نیست!
به گزارش تجارت ایده‌آل، «بحرانی»؛ این بدون تردید تنها واژه‌ای است که می‌توان درخصوص اوضاع و احوال این روز‌های استقلال به‌کار برد.
آبی‌های تهران در منطقه خطر هستند، اما گویا این مسئله برای هیچ کس مهم نیست! دیروز سرمربی استقلال مقابل
خبرنگاران قرار گرفت و از وضعیت تیمش گفت، وضعیتی که شاید بدبین‌ترین هوادار فوتبال هم نمی‌توانست برای استقلال متصور باشد.
وضعیتی که حالا ثابت شده برای هیچ‌کدام از مدعیان استقلال اهمیتی ندارد، چه آنها که خودشان را پیشکسوت این باشگاه نامیده‌اند،
چه مدیران باشگاه و چه سرمربی جو‌زده‌ای که دیروز هیچ حرف تازه و امیدوار‌کننده‌ای برای گفتن نداشت. فقط یک چیز می‌توان گفت؛
«بیچاره استقلال، بیچاره هوادار استقلال.»
هواداران نگران آینده هستند. پنج بازی برای استقلال باقی مانده که حکم مرگ و زندگی را دارد. استقلال با ۲۸ امتیاز رده دوازدهم
جدول رده‌بندی را در اختیار و تنها ۹ امتیاز با تیم انتهای جدول فاصله دارد. به‌طور طبیعی اختلاف ۹ امتیازی، اختلاف زیادی است، اما وقتی متوجه وضعیت اسفبار استقلال باشیم آن وقت به این نتیجه می‌رسیم که استقلال این توانایی را دارد که حتی پایین‌تر از این هم برود!
جای تعجب نیست، نگاهی به بازی‌های این تیم و روندی که در پیش گرفته است، این مسئله را ثابت می‌کند. جالب اینکه برای
هیچ‌کس هم مهم نیست، حتی آنها که داعیه استقلالی بودن را دارند. شنبه بعدازظهر بود که مدیریت استقلال در یک اقدام کاملاً
نمایشی عده‌ای از پیشکسوتان را برای بررسی وضعیت کنونی به باشگاه دعوت کرد، اما در عین ناباوری و بنا بر آنچه خود این
پیشکسوتان بعد از جلسه گفتند به تنها چیزی که پرداخته نشد وضعیت تیم بود و این جماعت پیشکسوت هم تنها فرصتی برای
درد‌دل‌های خود پیدا کرده بودند تا از قبل نزدیک شدن به هلدینگ خلیج فارس مشکلات مالی خودشان را حل کنند. البته حق هم دارند بالاخره سفره هلدینگ پهن است، چرا نباید اینها که مدعی هستند اگر الان پا به توپ بودند چندین برابر بازیکنان فعلی می‌ارزیدند، پول پارو کنند!
حاصل جلسه شنبه ایراد یک مشت حرف تکراری از زبان عده‌ای بود که هنوز نمی‌دانیم چطور برخی از آنها پیشکسوت استقلال
خوانده می‌شوند. اینکه بازیکنان تعصب ندارند یا اینکه به باختن عادت کرده‌اند یا اینکه پیراهن استقلال برای برخی از آنها
گشاد است، حرف‌های تکراری و صد من یه غازی بود که از زبان پشت خط مانده‌های استقلال شنیده شد و قطعاً هیچ دردی از
این تیم دوا نخواهد کرد. این عده آمده بودند تا در سیاه‌بازی به راه افتاده از سوی مدیریت استقلال خودی نشان دهند و از نمد هلدینگ برای خودشان کلاهی دست‌وپا کنند.
کافیست به این قسمت از حرف‌های حسن روشن، پیشکسوت استقلال بعد از جلسه روز شنبه دقت کنید تا متوجه اوضاع فاجعه‌بار
استقلال شوید: «خیلی کم درباره شرایط امروز تیم صحبت شد. بیشتر بحث کمیته پیشکسوتان بود. در حال حاضر سه تیم پیشکسوت
داریم که همدیگر را قبول ندارند. قرار شد تیمی که باشخصیت‌تر است و به تشکیلات استقلال نزدیک‌تر است به تیم اصلی تبدیل شود.»
سؤال اینجاست وقتی خودتان حتی به لحاظ شخصیتی یکدیگر ا قبول ندارید، چطور می‌توانید به استقلال کمک کنید؟
در چنین آشفته‌بازاری دیروز میودراگ بوژوویچ، سرمربی مونته‌نگرویی مقابل خبرنگاران قرار گرفت. مردی که حتی نمی‌توانست تصور کند
با چنین شرایطی در استقلال روبه‌رو شود. مردی که منتظر است این چند هفته هم به پایان برسد و از استقلال فرار کند. هرچند فوتبال ایران و باشگاه‌هایش آنقدر ولنگار هستند که حتی بوژوویچ هم ماندگار شود.
دیروز بوژوویچ سرمست و خوشحال از حضور پرتعداد رسانه‌ها اینقدر جو‌زده شده بود که از طوفان استقلال حرف زد و از این گفت که مأموریت
اصلی‌اش از آمدن به ایران سرمربیگری استقلال تهران بوده و دیگر هیچ حرف تازه‌ای نزد: «نیاز به هواداران واقعی داریم که به کمک تیم‌شان بیایند.
راحت می‌توان کسی را مقصر جلوه داد و تقصیرات را گردن او انداخت، اما الان وقت وزش طوفان آبی رسیده است. لیگ که تمام شد هواداران هر کاری می‌توانند با من بکنند. نمی‌توانستم دعوت استقلال را رد کنم. من مأموریت خودم را انجام دادم که به استقلال بیایم و نتیجه کسب کنم.»
سرمربی استقلال در پاسخ به این سؤال که مهم‌ترین مشکل تیمش چیست، گفت: «ریشه مشکلات، تغییرات متوالی است، به همین دلیل،
بازیکنان اعتمادبه‌نفس خود را از دست داده‌اند، چون تغییر این همه مربی در یک فصل برای بازیکنان قابل هضم نیست. هر مربی به
اصطلاح خودمان به شیوه خودش دیوانه است! باز هم تکرار می‌کنم اگر مدیرعامل و هیئت مدیره استقلال دستور بدهند باشگاه را ترک کنم
مطیع آنها خواهم بود. اگر همه هواداران نیز بگویند باید برویم، طبیعتاً باید برویم، ولی دوباره می‌گویم به آن لحظه‌ای نرسیده‌ام که بگویم همه امکانات
را مصرف کرده‌ام و نتیجه‌ای حاصل نشد. من با آنچه قبلاً اتفاق افتاده، کاری ندارم، من آمده‌ام و شیوه خودم را دارم، به همین خاطر گفتم مقصر عدم کسب نتیجه در هفت بازی اخیر را خودم می‌دانم، نه فرد دیگری.»
منبع: جوان