
آتشسوزیهای پیاپی در خوابگاههای دانشجویی/بی عملی مسئولان
آتشسوزیهای پیدرپی در خوابگاههای دانشجویی، زنگ خطر جدی است که بی کفایتی نهادهای مربوطه، سوءمدیریت دانشگاهها و بیتوجهی محض وزارت علوم به جان دانشجویان را نشان میدهد.
به گزارش تجارت ایدهآل، آتشسوزیهای پیدرپی در خوابگاهها بار دیگر بیکفایتی و بیمسئولیتی وزارت علوم را به رخ کشید. زیرساختهای فرسوده، سیمکشیهای ناایمن و بیتوجهی مطلق مدیران دانشگاهها، خوابگاهها را به قتلگاه تبدیل کرده است.
«دانشجو باید در میان شعلهها قربانی شود تا مسئولان از خواب غفلت بیدار شوند؟ آیا این حوادث تنها نتیجه سهلانگاری است یا سناریویی ناخواسته برای ایجاد التهاب در میان دانشجویان است؟»
این بخشی از صحبتهای دانشجویانی است که در خوابگاه دچار حریق شدهاند؛ آتشسوزیهای پیدرپی در خوابگاههای دانشجویی، زنگ خطر جدی است که بی کفایتی نهادهای مربوطه، سوءمدیریت دانشگاهها و بیتوجهی محض وزارت علوم به جان دانشجویان را نشان میدهد. چگونه ممکن است در قرن بیست و یکم در کشور پیشرفتهای همچون ایران، خوابگاههای دانشجویی از «استاندار امنیت» برخوردار نباشند؟ چرا سالهاست این فجایع تکرار میشود و هیچ اقدام جدیدی برای اصلاح وضعیت انجام نمیشود.
زیرساختهای فاجعهبار خوابگاهها
خوابگاههای دانشجویی، بهویژه در دانشگاههای دولتی و آزاد، در ساختمانهای فرسوده، ناایمن و بدون استانداردهای اولیه آتشنشانی قرار دارند. سیمکشیهای معیوب، سیستمهای گرمایشی غیرایمن، نبود تجهیزات اطفای حریق و حتی عدم آموزش دانشجویان در خطر همه دستبهدست هم دادهاند تا هر لحظه امکان یک فاجعه مهیب را به وجود بیاورند و از طرفی؛ بسیاری از این ساختمانها دهها قبل ساختهشدهاند و لولههای گاز نشتی دارند، نمیدانیم مقاومسازیشدهاند یا نه؟ این وضعیت، نشان از عدم نظارت وزارت علوم و نهادهای مسئول بر ایمنی خوابگاهها دارد. آیا جان دانشجویان آنقدر بیارزش است که این حد از بیتفاوتی بتواند بشود؟